Wat is het hier heerlijk rustig merken wij als we na een goed nachtje ontwaken. Het is een B&B, dus een lekker ontbijtje op de veranda, met vogels in de boom en kolibries aan de siroop. Langzaam aan komen ook een aantal andere gasten ontbijten en zo krijgen we veel tips over Santa Fe en dingen die wij in New Mexico zeker moeten bekijken. We blijven twee nachten hier, dus kunnen we zo de auto in om naar Silverton te gaan. Dit wilde wij eigenlijk, samen met vele anderen, met een oude trein doen. Maar het is toch wel een flinke trip en eigenlijk hadden we niet zoveel zin om op exacte tijden ergens te moeten zijn. Een keuze die de gastheer van de B&B kon beamen.
Silverton is een leuk stadje, met nog veel oude Amerikaanse gebouwtjes met die trapgevels etc.. Ze houden het voor de toeristen dan ook goed in stand. De ligging is zo tussen de bergen ook prachtig en omdat het vrij hoog ligt, is de temperatuur ook lekker en de wei groen.
Onze kleren zijn ook weer toe aan een sopje, dus gaan we in zo’n grappig huisje onze was doen. Dat duurt 40 minuten, een mooi moment voor een koffie, die we lekker onder een parasol op straat opdrinken. Als de was weer klaar is, doen we nog een geocache in het stadje en kijken we, onder het genot van een hotdog, nog even naar de treinen.
We gaan verder op de Million Dollar Highway, die de naam dank aan het vorstelijke bedrag dat de aanleg van de weg in 1880 per mijl koste. Het staat ook bekend als een gevaarlijke weg, met de scherpe haarspeldbochten en hier en daar gebrek aan vangrails. Mirjam heeft het goed doorstaan en kon zelfs van het uitzicht genieten. Vlak voor Ouray loopt de weg ook nog over de Bear Creek Falls. Dat is niet het enige, want ook het uitzicht rondom is daar fenomenaal. Je moet dan wel op een plateau staan, voor het mooiste uitzicht, iets dat ook weer goed werd doorstaan.
We hadden hier 2 opties, omkeren of een rondje maken. We kozen voor het rondje, waar de navigatie ons op meerdere momenten van probeerde af te halen. Als je nu keert, ben je een uur eerder bij de B&B. Ja, dat snap ik maar dan missen we wel een enorme gave rit, over de Rocky Mountains heen met maar liefs 3 bergpassen. De Tioga-pas verbleekt er bijna bij. Naast het prachtige uitzicht op 4km hoge bergen, komen we ook door nog wat (ski) dorpjes. Al met al een mooi ronde waar we vijf en een half uur over hebben gedaan.
In Durango zitten we ineens in een saloon, want het maagje wil wel weer wat ontvangen. Mirjam neemt een Filet Mignon en ik neem een meatloaf. De bedienende dames zijn schaars gekleed in de stijl die bij een saloon past. Het is helemaal af als de pianist bekende deuntjes in een moordend tempo uit de piano weet te persen. Met een vol buikje weer terug naar de B&B, waar we nog een koffie drinken en het mandje op gaan zoeken.
