We hebben de wekker om 7.30 gezet, want we hebben zowaar een druk programma. Het gaat wat minder soepel dan normaal, ik gooi het maar op een ochtendhumeurtje, dat mag ook wel een keertje. Na het inleveren van de fysieke sleutel rijden we een stukje de hoofdstraat af naar een pompstation, waar je ook ontbijt kunt halen. We bestellen een bagel / toast met ei en even later krijgen we deze in een mooi foam bakje. Een echt pompstation ontbijt, ware het niet dat deze wel vers bereid is. Het smaakt dan ook prima en is een goede basis voor de hike in de Bryce Canyon die wij gaan lopen.
We zijn iets voor tienen in het park en zien bij het sunset point de auto’s al naast de weg geparkeerd staan. Het is best druk. Net daaronder is nog een parkeerveldje en we kunnen zowaar de auto in de schaduw parkeren. Dan maar een stukje extra lopen. Dat blijkt echter best mee te vallen, na 140 meter zijn we er al. Vandaag willen we de Queens hike lopen. Deze hebben we al een keer met de mannen gedaan en dat lijkt ons nu ook wel wat. We lopen over de rim naar het begin van de hike, maar komen dan uit bij Sunrise Point. Hmm, daar begint de Navajo loop en die wilde we niet gaan lopen, omdat we wel een beetje uitdaging wilde. Nu zijn wij inmiddels experts, dus gaan we daar toch maar naar beneden en kiezen de loop linksom, die is wat rustiger. Het blijkt een goede keus te zijn, want we komen niet veel mensen tegen. Onderaan kiezen verlaten de we Navajo loop en lopen we door het bos naar de Queens route. Ook wel weer leuk, want de vorige keer hadden we deze de andere kant op gelopen.
Het is machtig mooi om daar te lopen. Eerst afdalen tussen de hoodoos en dan een afwisselend bospad met een een prachtige kleuren combi van de groene bomen, oranje hoodoos en fel blauwe lucht. Over lucht gesproken, het ruikt er ook heerlijk naar dennenbos. Eenmaal bij de Queen Victoria aangekomen moeten we even goed zoeken, maar dan zien ook wij in de rots iets dat op een Queen lijkt. Ondertussen ergeren wij ons aan een Duitser (de nationaliteit is in deze niet heel belangrijk) die dwars door het afgezette deel moet banjeren. De natuur heeft nl. een luchtige grond nodig voor de zuurstof in de grond en om het water goed te kunnen absorberen. Als je dan even lekker de grond aan gaat stampen, incl. ontkiemende zaadjes dan gaat dat niet helpen. We zetten het van ons af en genieten weer van alles.
Tegen het einde van de hike, blijkt dat niet alleen de grond veel zuurstof nodig heeft, maar wij ook. Het is een knap stiefeltje omhoog en we zitten daar wel op zo’n 2400 meter, dat merk je. Toch lukt het ook ons om onze lijven omhoog te slepen en het mooie is dat we nu wel op sunset point, bij onze auto weer uitkomen. De temperatuur is hier overigens echt lekker. We begonnen met een graad of 23 en eindigde met 28 graden, met een lekker briesje erbij. Na deze hike van een kleine 7km vinden we het wel weer genoeg en gaan we op weg naar Capital Reef, waar een Dome op ons wacht.
De rit voert ons door een mooi, maar ook eentonig landschap. Een lange weg, tussen de bergen door. Prachtig om te zien, allen niet zo spannend. Totdat we bij Capitol Reef komen. Dan wordt het landschap ineens veel meer bergachtig met prachtige rode/bruine, witte en groene kleuren. Je zou er hongerig van worden en dat zijn we dan eigenlijk ook wel. Nu is het vandaag zondag, in Utah, dus moesten we nog even door rijden tot we in Torrey iets vonden dat open was. De lunch was wel lekker, al viel het broodje roastbeef van Mirjam wat anders uit dan verwacht. Niet het rode vlees, maar een soort kebap op toast. Al met al niet vies, maar de Michelin gids zal hij ook niet halen.
Als we al een einde uit de Captial Reef NP zijn, is de omgeving eigenlijk nog mooier en verbazingwekkender. Vanaf de weg vreemde, grijze bergjes tot aan de berg daarachter. We wanen ons op de maan, tenminste als je het asfalt even skipt natuurlijk. Plotseling doemen de witte domes op en zijn we blij verrast van ons onderkomen voor de komende 2 nachten. Er staat ook een BBQ, dus in Hanksville bezoeken we nog de enige open kruidenier, bij het tankstation. Gelukkig heeft hij nog wel een foliepak worstjes en blij keren we terug naar de middle of nowhere, waar onze Dome staat. Het diner voor vandaag is vrij simpel en smaakt goed, niet in de laatste plaats door de omgeving.
Daarna is het nog even douchen voordat het donker is en in het donker vergapen we ons aan de enorme hoeveelheid sterren die je kunt zien. Als we aan het donker gewend zijn, zien we zelfs een witte waas van de melkweg: Priceless.
