Eindelijk is het zover, we gaan de Grand Canyon in. Niet helemaal tot de rivier, want dat is geen doen op één dag. Zeker nu er onderin geen drinkwater meer is, omdat er een leiding kapot is gegaan tijdens onweer.
We ontbijten op de kamer, nemen voldoende water, eten en medische spullen mee naar de start van de Bright Angel trail. 
Rond 8:15 lopen we aan de andere kant van de richel de grote kloof in. Het naar beneden lopen is niet echt vermoeiend, wel lastig om te blijven staan. Na zo’n drie kwartier komen we bij het eerste waterpunt aan, 1.5 miles al gedaan. Ondertussen erg genoten van het prachtige uitzicht over de kloof dat je via deze route hebt. Ook het tweede deel, naar 3 miles restpoint levert een hoop mooie uitzichten op, waarbij dan ook regelmatig het fototoestel weer uit de tas komt.
Bij dit omkeerpunt eten we iets en babbelen wat met andere dwazen die deze trail ook lopen. Sommige met volle bepakking, want ze gaan door naar beneden om daar hun tentje op te zetten om de volgende dag voor dag en dauw weer naar boven te klimmen. Wij gaan dat nu doen en al snel hijg ik als een paard. Het naar boven lopen zelf is veel prettiger dan naar beneden, je moet er alleen wel wat meer inspanning voor leveren.
Weer omhoog terug bij het 1.5 miles punt spreken we nog een andere familie en wisselen wat dingen uit die leuk zijn om te gaan doen. Daarna doen we het rustig aan en na een goede vijf uur kunnen we het vinkje zetten: Hiken in the Grand Canyon √. Best netjes omdat we ruim een uur pauze hebben genomen en het zijn toch 600 hoogte meters.
Terug in de Pinyon Pine (het gebouwtje waar onze kamer in zit) ploffen we buiten neer en relaxen wat. Een voor een onder de douche en we gaan erop uit om het plaatsje Tusayan te bekijken. Er is niets te beleven, anders dan hotels, restaurants, trading post (supermarktje aangevuld met wat prullaria voor toeristen) en een vliegveldje. Het is een mooi moment om te geo-cachen en we vinden er twee, met een travelbug die we dan maar meteen meenemen om te laten travellen. Inmiddels is het al tegen zes uur aan en we besluiten te gaan eten bij Yippee-Ei-O! Steakhouse, een fout restaurant met van die typische rood/wit gestreepte halve maantjes onder de ramen. Het blijkt een goede keus te zijn geweest. Een dikke steak van de BBQ, afgemaakt met een bonenpotje in een mini dutch oven. Ik ben blij ?.
Terug in de Grand Canyon is het tijd voor de zon om te gaan slapen. We zijn net op tijd aan de rand van de kloof om dit mee te maken. Helaas belemmeren een aantal clouds ons het zicht op de zon, toch is de lucht met die wolken erg mooi om te zien. De dag is om en niet veel later vallen wij ook om in ons mandje.
Bedankt voor de link. Kon hem niet meer vinden. We zijn bij met de verhalen en haken weer aan. Veel herkenning voor mij en Amalia. Die grote auto is zeker gelukt. Die grijns bij Philip is zijn pasfoto voor de komende weken USA. Jullie genieten en daar doe je het voor. We kijken al weer uit naar het volgende verhaal. Veel plezier verder. Gr Ron en Amalia