31 Juli: Volle kracht vooruit

Vandaag een reisdag, al valt dat met vier uur in de auto best te overzien. Het ontbijt in het hotel is goed. Ze hebben engelse-muffins (het broodje van de egg McMuffin). Lekker warm en dan extra belegen kaas erop met wat ei, je gilt het uit. Na het ontbijt is er nog meer dan voldoende tijd om te gaan zwemmen, we hoeven immers pas om 12 uur het pand te verlaten. Als Niels op een gegeven moment terug wil naar de kamer blijkt er een enorme scheur in zijn zwembroek te zitten. Snel een handdoekje om en naar de kamer toe. Bas en ik volgen niet veel later om te zien dat Mirjam de was heeft opgevouwen en alles in de koffers weer heeft hersteld. Al snel zitten we in de auto op de route naar Philipsburg, daar kan ik vast wel aarden. Meer dan dit bord zullen we er echter niet van gaan zien, we slaan af en komen achter een karretje te rijden die voor ons de lijnen op de weg aan het verven is. Leuk om te zien en even later zien we ook hoe dik het asfalt eigenlijk wel niet is. Wij rijden op de weg die nog gedaan moet worden en ook daarvan is duidelijk waarom deze investering gedaan wordt.

Onderweg eten we in een vaag restaurantje. Het is dat er al wat auto’s voor de deur staan en het redelijk in de middle of nowhere ligt, anders hadden we zeker doorgereden. We zijn achteraf blij dat we het niet gedaan hebben. Waar ik vreesde voor de “keuze” uit een bak friet met gesmolten kaas bleek er echt iets te kiezen. In een aangenaam temperatuurtje zaten we buiten heerlijke aan een tosti, broodje kip en een broodje draadjes vlees. Na deze onderbreking zijn we nog even gestopt bij een Walmart voor een nieuwe zwembroek voor het mannetje, die kan nu ook weer netjes voor de dag komen. In het hotel aangekomen wijst de klok al weer zes uur aan, na wat opgefrist te zijn gaan we snel eten. Morgen gaat immers de wekker weer vroeg. We eten bij een lokaal restaurantje aan een met een tafellaken gedekte tafel. Met onze polo’s aan waren we daar dan ook wel in de minderheid tussen alle overhemden. Who cares, voorlopig komen wij hier toch niet meer. Het eten was zeer goed bereid, er was duidelijk zorg aan besteed wat wij dan weer zeer konden waarderen.

Na het eten was het tijd om een geocache te vinden. In de buurt lag er één bij de botanische tuin. Die lag lastig verstopt tussen allemaal onkruid, dat wij deze maar lekker hebben laten liggen. Aan de andere kant van de vijver lagen er nog twee, die konden we mooi ophalen. De eerste was ook een sluip en kruip door naar een plekje in het bos. Je zag duidelijk de sporen van herten en everzwijnen in de grond staan, cool. De cache was snel gevonden. De andere cache lag wat moeilijker. Eerst stonden we bij de verkeerde boom, maar na een nieuwe uitpeiling zag Bas dat de chache aan een tak was vastgeducktaped. Ook weer binnen. Relatief vroeg ligt iedereen in zijn mandje, zodat we morgen op tijd naar de watervallen kunnen.