Dag 15, Yosemite – Lone Pine

Bij dit hotel zit geen ontbijt, dus maar weer naar het inmiddels bekende restaurantje gelopen. Daar is er veel keuze uit een aantal echte Amerikaanse ontbijt variaties, veel zoet en vet dus. Mirjam blijkt de French Toast besteld te hebben, wentelteefjes voor ontbijt. De jongens hebben bewust voor de pancakes gekozen. Ze waren wat zout en vallen daarmee net buiten de top 10, helaas. Ik probeer eens pancakes met ei en bacon. Ik doe graag mee met de lokale gebruiken, maar laat ik het zo zeggen: een ervaring rijker en een illusie armer, dit zullen we niet herhalen.

Met een vol buikje checken we uit en gaan de Tioga Pass over, die staat al lange tijd op de bucketlist en vandaag is het zover. De route begint op 900 meter hoogte al prachtig met veel naaldbomen in een heuvelige omgeving. Na wat gecontroleerde bosbranden te hebben geroken en gezien rijden we ineens langs mooi afgesleten kale rotsen. We stappen even uit om al dit moois goed te kunnen bewonderen. Verderop blijken er een aantal meren te zijn die het plaatje compleet maken. Iets voor de Tioga Pass stoppen we bij het visitors center, waar de mannen hun Nationale Parken Passpoort stempelen. Er is een mooie trail naar soda springs niet ver weg, die we gaan lopen. Grappig om op een geheel vreemde plaats water uit de grond te zien komen. Het is ook voor archeologen niet te verklaren waarom het daar nu uit de grond komt. De temperatuur is met 22^oC aangenaam en we genieten van de mooie omgeving en de heerlijke geuren. Bij een camping kopen we een softijsje, om langs de weg een stuk terug te lopen naar de auto. Bij een bruggetje zien we een marmot die van alle kanten gefotografeerd wordt. Dan heeft hij ons in de gaten en snelt hij weg onder het bruggetje, achtervolgt door de mannen. We maken nog wat foto’s en besluiten het bange beestje maar zijn rust te gunnen.

 
De Tioga Pass is adembenemend mooi. Enorme grote rots achtige gebergtes met een mooie groene vallei beneden.

Wij zelf rijden dan op ruim 3 kilometer hoogte en kunnen alles goed zien. Heerlijk om hier te mogen rijden. Aan de andere kant van de berg is het aanzienlijk droger. Vrijwel geen bomen en wat suffe bodembedekkertjes bepalen hier het landschap en dat 150 kilometer lang. Je moet er iets voor over hebben. De gebergtes om ons heen maken echter veel goed en aan het einde van de middag checken we in bij ons hotel in Lone Pine, een hotel wat we tijdens onze huwelijksreis al eens bezocht hadden. Gelukkig hebben ze de kamer gerenoveerd, het ziet er allemaal weer piekfijn uit. Op advies van de hotelmedewerkster eten we bij de plaatselijke grill. Dit blijkt een goed advies te zijn, het eten is heel goed en de bediening is zeer vriendelijk. We vermaken ons goed.

Terug in het hotel wordt het al redelijk donker. Toch moet er nog even gezwommen worden in het zwembad dat dit keer een aardige afmeting heeft. De temperatuur is dan ook wel dik boven de 30^oC maar het koelt snel af. Daarna kunnen we fris een tukkie gaan doen.