Na een goede nachtrust worden zijn we nog steeds rond een uur of 6 wakker. Na het douchen en inpakken gaan we downtown Kelso bezoeken voor het ontbijt. Dit etablissement was ons door de receptioniste aanbevolen en het is er al redelijk druk als we aankomen.
Het blijkt een echt Amerikaans ontbijt te worden. De mannen kiezen voor de pancake en worden beloond met een bord vol. Het blijken er 2 te zijn met een hoogte waarmee ik met gemak een heel rondje welpjes mee gelukkig maak en dan hou ik nog wat over ook. Om het af te maken ligt er nog een kilo worstjes naast, zodat je geen honger hoeft te hebben. We komen een eindje, maar dit gaat echt niet lukken.
Op de weg naar Kelso komen we langs het eerste National Park van deze reis, het Olympic National Park. Een mooi, heuvelachtig regenwoud. Prachtig om te zien hoe het mos een donzig dekentje rondom de bomen heeft gevormd. We doen twee trails hier die allebei niet al te lang blijken te zijn. De trails liggen tegen elkaar aan, maar laten elke een heel ander beeld zien. De oude grote bomen die vol met mos zitten en het nieuwere gedeelte bij de rivier. Genieten dus.
Er blijkt toch behoefte te zijn aan een lunch en daarvoor vinden we een mooi plekje aan de oceaan. Het restaurantje zit bovenop een duin, het levert een prachtig uitzicht op. De foto zegt meer dan ik kan beschrijven, ik laat het dus hierbij. Na deze heerlijke lunch is het nog een flink eind rijden naar Kelso. Onderweg zien we een hele tijd een enorme berg voor ons, waar we maar naar toe blijven rijden. We blijken een voor bergje te moeten overbruggen, we crossen geleidelijk naar de top, waarbij het laatste stukje boven de boomgrens uitkomt. Een mooie rit dus.
Gelukkig verwachte ze ons in het hotel, het verloopt allemaal nog volgens plan. In de kamer aangekomen ruikt deze ernstig naar citroen en de badkamer naar rook, dat past niet in ons tolerantiegebied dus snel naar de balie om te klagen. Daar krijgen we duizend en één excuses en een kamer met een King en een Queen bed, zo los je dat dus goed op.
We waren wat laat met eten, in ieder geval later dan de meeste mensen in Kelso naar een restaurantje gaan. We tuffen wat langs verschillende eetgelegenheden die systematisch afgekeurd worden. Uiteindelijk besluiten we maar naar de Pizzahut te gaan. Daar zijn we de enige gasten, al komen er nog wel een paar bij. Op een gegeven moment is er wat rumoer in de keuken en krijgt er iemand duidelijk de wind van voren. Het blijkt mijn pizza te zijn, die alleen uit de pan wil als deze goed is ingevet. Dat bleek te lastig. Ook hier vele excuses en uiteindelijk krijg ik de bestelde pizza zonder dat deze op de rekening wordt gezet. Een perfecte oplossing. Met een vol buikje keren we terug op de kamer om snel tussen de zure lappen te kruipen.