Spokane – Thompson Falls, 29 juli 2022
De oplettende lezer kan al inschatten hoe ons ontbijt er deze ochtend uitziet. Het heerlijke broodje van de old spaghetti factory met rosbief op de kamer. Dan is het inpakken voor het volgende deel van de rit. Zo’n dubbele dag in 1 hotel merk je wel met inpakken, het is net wat meer dan normaal. Toen wij beneden kwamen, stond de auto al netjes klaar voor de deur, snel de spullen erin en gas op de lolly.
Al snel passeren wij de grens met Idaho en stoppen we in Coeur d’Alene want onze kleren hebben een wasbeurtje nodig. Een prima laundromatic met eindelijk de mogelijkheid om met een kaart te betalen. Na het wassen nog even een cache pakken en langs de Safeway voor de lunch en het vullen van de spreekwoordelijke voorraadkast.
Dan volgt een mooie rit door het bergachtige Idaho. Veel bomen, naald en loof die de bergen zo ver als je kunt kijken bedekken. Bijna een afslag gemist, maar de nieuwe auto blijkt een straffe 90 graden bocht ook prima aan te kunnen. Net als we de grens met Montana passeren vinden we het hotel in Thompson Falls die voor ons een lekker Amerikaans, licht gedateerde kamer heeft. Het is schoon en de airco doet zijn werk goed, prima dus. We hangen de, nog wat vochtige, kleding uit en gaan dan al vrij snel dineren. Het is hier een uurtje later en het restaurant gaat al om acht uur dicht. Ik bedenk nog even of het een goed idee is om de net gekochte DrPepper Cherry in het vriesvakje te leggen voor een koud drankje vanavond, maar dat roept een minder goede ervaringen op, waardoor ik het idee maar weer laat varen (meer daarover in de blog van de reis van 2019).
Traditioneel voor een beetje zichzelf respecterend Amerikaans restaurant is dat er prime rib op het menu staat op vrijdag en zaterdag. Die kiezen wij allebei en om het feest compleet te maken kies ik er ook nog een baked patato bij. Jummy, al is de frites van Mirjam ook wel goed te doen.
De temperatuur wordt al wat beter en we lopen nog een stuk van een mooie trail. Plots zien we daar een mooi hertje staan, die ons duidelijk al even aan het observeren is. We zijn blijkbaar geen bedreiging en kunnen haar goed bewonderen en fotograferen.
Weer terug in het hotel bezoeken we de bowling. Ik win nipt van Mirjam en aan de bar raken we in gesprek met de barkeepers en een bezoeker. Supergezellig en Mirjam wordt actief aangespoord om een shotje achterover te slaan, wat in twee keer prima lukte. Ook grappig was de discussie rondom wapens en dat wij die in Nederland toch echt niet zomaar konden krijgen. De grootste zorgen van de Yankees was dan wel hoe je dan toch jouw huis moet beschermen. Wellicht zetten we de discussie ooit in NL bij een BBQ voort, wie weet. Dan is het inmiddels weer laat geworden en gaan we snel ons mandje in.
