Gold River – Marysville, 24 juli 2022

Zoals ik gisteren al een tipje van de sluier omhoog deed, zal het je niet verbazen dat we om 7 uur het wekkertje lieten aflopen. Nu waren we toch al wakker, niet in de laatste plaats om de F1 te volgen. Helaas, door matig internet, niet visueel maar wel via een haperende F1 radio. Het is genoeg om te horen wat er gebeurt, <<spoiler alert>> Leclerc schiet van de baan, Max wint.
Nadat we alles ingepakt hadden nemen we ons, inmiddels traditionele, laatste ontbijt in het hotel en zitten we voor achten al in de auto, op weg naar de ferry.

De weg naar Campbell River is best nog wel afwisselen, bergachtig met flinke bochten en veel te zien. Met goede zin tanken we nog wat in Campbell River en vervolgen wij onze weg. Al snel valt het op dat wij op sommige plekken gewoon helemaal niemand voor ons zien. De foto had zo op elke plek gedurende twee uur rijden gemaakt kunnen zijn, het zicht blijft mooi doch hetzelfde.

In Nanaimo, bij de opstapplaats voor de ferry, doen we nog een boodschap voor de lunch bij de Save-on-foods. Nog nooit van gehoord, maar een pracht van een winkel met heerlijke verse broodjes. We weten ons qua hoeveelheid en verbruikte tijd in te houden en zo komen we netjes 45 minuten voor vertrek bij de ferry. We hadden gereserveerd en dan moet je tussen 60 en 30 minuten daar zijn. Dit leek ons dan wel mooi en we zetten de auto in rij 19. Wij stappen uit en lopen wat rond langs de winkeltjes die daar zijn, want we horen al dat er een delay van 20 minuten is. Gelukkig hebben we daar ook WiFi en ik bel Petra die ook in Amerika is. Ook? Zou je zeggen, je bent toch in Canada? Dat klopt, nog wel.

De bootreis duurt zo’n 100 minuten en verloopt prima. We hebben alle tijd om onze lunch op te eten, wat te lezen en lekker rond te kijken naar het landschap waar wij doorheen varen: heerlijk. Aangekomen op het vaste land van Canada rijden we rap de boot af, op weg naar de USA border. Daar zijn wij al vrij snel, alleen dan moeten we nog een klein uurtje met de auto sjokken, voordat we bij de immigratie staan en het land weer in mogen. Hij was duidelijk niet blij met de luie collega’s op het vliegveld SeaTac, die niet eens een stempel in ons paspoort hadden gezet. Not my problem dacht ik en hij blijkbaar ook, want al snel cruisen we lekker op de I-5 naar ons hotel in Maryville.

We legen de auto en vullen de hotelkamer en zien dat er vlakbij een Olive Garden zit. Daar willen wij wel gezien worden en kort daarna zitten we aan een lekkere salade met heerlijke, met zout besprenkelde, broodjes. Het hoofdgerecht smaakt ook goed en is wel meer dan genoeg om niet nog voor een dessert te gaan. Blij en met een vol maagje gaan we weer terug naar het hotel, waar we na een koffie en wat lezen de binnenkant van onze ogen gingen bekijken.