Seattle – Port Townsend, 19 juli 2022
Zoals verwacht waren we al vroeg wakker. Even een uurtje wat lezen en daarna weer wat ingedommeld. Om 7 uur is het klaar. We staan op en gaan een ontbijtje scoren. Op de 2nd vinden we een leuk klein koffietentje, wat ons doet denken aan een ontbijtje in Canada in 2019. Toen met zijn vieren, nu is een kleiner tafeltje ook goed. We starten de dag met een lekkere bagel met ei en een goede, grote kop koffie. Wel grappig dat ze hier echte Dutch stroopwafels verkopen. De verkoper had eigenlijk geen idee hoe die dingen gemaakt worden en weet dat nu wel 😉.
Na dit heerlijke ontbijt lopen we terug naar het hotel om de spullen te pakken en het OV weer te pakken naar het vliegveld, om daar de auto op te halen. De auto’s bij een lokaal verhuurpunt zijn soms wat minder dan op het vliegveld, vandaar dat wij weer het OV induiken. De app geeft al aan dat er een Toyota 4Runner voor ons klaar staat om op te halen, compleet met kilometerstand en al die zaken: netjes hoor.
De eerste bus wil ons wel een paar haltes (gratis, jawel) meenemen, waarvan we een klein stukje moeten lopen naar het WestLake station om daar lijn 1 te pakken. Een prachtig station, met een enorm chic perron. Na een kwartiertje komt onze trein en brengt ons naar het vliegveld waar we, na een klein wandelingetje, aansluiten in een lange, Disney-like, rij heb om de shuttle in te komen. Nog nooit meegemaakt voor zo’n shuttle. Gelukkig bleek de wachttijd beperkt dus waren we binnen een kwartier op weg naar Avis, het verhuurbedrijf. Op het scherm stond daar netjes waar onze auto op ons stond te wachten en het is toch wel een dikke bak, met een knap motor geluidjes. Mooie compensatie voor mijn elektrische km’s in NL.
Dan is het nu tijd om naar de outlet te gaan. Helaas was de navigatie nog even wennen en was de outlet als tussenstop verdwenen, met een extra 40 mijl tot gevolg. Wel wat mooie kleding kunnen scoren en nog even een video call met de mannen thuis gehad, want ook voor hen zagen we wel leuke dingen hangen.
Na een mooie rit door bergen, bomen en langs water komen we aan in Port Townsend. We weten waar de naam vandaan komt. Een jachthaven en wat winkels, dat is het zo ongeveer. Meer heb je ook niet nodig met de mooie natuur, want dat is daar zeker. Op aanraden van het hotel lopen we naar een restaurantje toe, maar dat is voor ons nu een te ongezellige snackbar. Aan de overkant zit een Mexicaan, waar we nog wel terecht kunnen maar snel moeten bestellen want de keuken sluit snel. Die challenge konden wij wel aan en blijkbaar de keuken ook, want we hebben er lekker gegeten.
Na het eten waren wij op tijd voor het aanschouwen van de mooie oranje/rode lucht van de zonsondergang. Een echt ansichtkaart plaatje in het echie, de zee, stukkie land erbij en wat bootjes. We hadden ook het geocache apparaat mee, laat er nu net één in de buurt liggen. Helaas werkt de kaart nog niet goed op het apparaat, hemelsbreed wisten wij waar we heen moesten en zo konden we de eerste cache voor dit jaar in de States noteren. Ik heb het zowaar tot 23:00 uitgehouden (Mirjam een uurtje eerder) en al snel verzinken wij in een diepe slaap.