We staan al vroeg op want vandaag gaan we de Panorama Trail lopen. Helemaal van Glacier Point (7214 ft) naar de dal toe. Een flinke trip van zo’n 18km met heel wat hoogte meters. Gisteren hebben we al onze broodjes voor de lunch en het ontbijt gemaakt, dus inpakken en wegwezen. We hebben nl. de bus naar boven toe geboekt, dat scheelt al de helft.
In Yosemite Village moeten we voor 8 uur de kaartjes ophalen bij de receptie. Daar worden we uiterst vriendelijk gegroet en met veel enthousiasme krijgen wij onze kaartjes…..NOT. Nouja de kaartjes nog wel, maar de rest is beyond alles wat je als service zou kunnen geven. In de vroegere tijd hadden we bij de Mac de credibillity gap, een instructie video hoe het niet moest. Die bleek nog veel klantvriendelijker dan deze gast. Anyway, we hebben de kaartjes en strak om 8.30 rijden we weg.
Het is niet alleen een ritje naar boven, maar ook een hele gids toer die wij krijgen. De gids is een afgestudeerde bioloog en hij heeft ons een hoop wijzer gemaakt. Zo is de natuur van slag door het uitbannen van branden binnen Yosemite. De onderbegroeing van kleine bomen hebben al 4 branden gemist en daardoor wordt het te vol in het bos. Dat zijn ze nu weer aan het weghalen, zodat een oncontroleerbare brand toch een beetje controleerbaar blijft.
Ook stoppen we nog bij El Capitain, waar we met bewondering kijken naar de stijle, kale rots en de wetenschap dat daar mensen gewoon in een dag of 4 naar boven klimmen. En ja, ook op die rots in een soort hangmat slapen. Laat je nou net een slaapwandelaar zijn denk ik dan. Op dat punt leer ik ook weer een wijze les. Voor de panorama trail heb ik toch maar onze zware camera meegenomen voor de extra mooie plaatjes. De batterij heb ik nog even opgeladen, maar ook in de oplader in de tent gelaten. Bummer.
Rond 10.15 zijn we boven, bewonderen we het mooie uitzicht op de half dome en beginnen we aan onze hike naar beneden. Het is logisch dat ze het een panorama trail noemen, want het uitzicht is divers en mooi. Na een 5 km komen we in een dal uit bij een prachtige waterval. Minder is dat het een V-dalletje is, duidelijk uitgesleten door water en dat je die V ook weer omhoog moet. Dat bleek nog een flinke kluif te zijn met veel haarspeldbochten. Na elke bocht denken we er wel al te zijn, maar het blijkt toch echt weer helemaal naar boven te gaan. We merken dat de zuurstof op deze hoogte beperkt is en hijgen als een bunzing die een plastic rietje heeft ingeslikt. Ook helpt het niet dat Mirjam al weer een beetje beter is en ik net aan het griepje begin. Uiteindelijk zijn we boven en beginnen we aan de afdaling. Nou, die was best zwaar kan ik zeggen en de benen laten ook weten dat het zwaar is. Kramp in boven benen / kuiten, we gaan maar rustig door al begint het water ook wat karig te worden.
Strompelend komen we bij een waterval in het dal aan, waar ook waterkranen zijn. De verkoeling en vers water zijn echt een genot.
Omdat elke stap wel voelbaar is, willen we snel naar de shuttle bus, maar die blijkt niet te rijden. Nog 2 km erbij en dan lonk een koude Root-beer en DrPepper. We stoppen niet lang, want we moeten naar de shuttle om onze auto op te halen.
Weer terug in curry Village zijn we kapot, maar ook erg blij dat we deze mooie tocht hebben volbracht. Na het douchen eten we in de bar een smashburger en ga ik om 8 uur al slapen. Ik heb ook wat koorts en kan mijn ogen niet meer open houden. Mirjam leest dit keer een boekje en gaat daarna moe ende voldaan ook slapen.
Ja, dat zijn de dagen dat je vroeg op pad moet en eind van de dag met een moe en voldaan gevoel je oogjes weer sluit. Mooie wandeltocht en en nog mooiere uitzichten.