Voorlopig de laatste keer wakker worden in San Francisco. We pakken de spullen in en ik ga op weg naar de metro, want de auto staat net buiten de stad in Daly City geparkeerd. In het metrostation even zoeken naar de juiste metro en helaas 1 keer het verkeerde poortje. Weer wat geleerd voor USD 2.50 ?.
Ik weet de juiste metro te vinden en een kwartier later sta ik bij mijn auto die gelukkig nog helemaal in tact is. Het is overigens best fris in Daly City en er hangt een flinke mist. Naar mate ik dichter bij SF kom, maakt de mist plaats voor een zonnetje. De temp stijgt ook iets, maar is nog niets bij wat ons later nog te wachten staat.
Bij het hotel staat Mirjam al klaar met de koffers die we rap in de auto stouwen en off we go. We vertrekken over de bay bridge, op weg naar ons eerste national park van deze reis, Yosemite.
Het is een prachtige route door de bergen, hier en daar scherp langs de afgrond. Mirjam doorstaat het dapper. Zoals al gemeld merken we ook dat de temperatuur enorm oploopt, tot wel 37ºC. Wel wat anders dan de 22 die wij gewend waren. Onderweg slaan we nog wat in bij de Safeway en Walmart, want de komende 3 dagen is er niet veel. Weer terug bij de auto is het een beproeving om de billetjes op het hete leer te zetelen maarja, veel keuze is er niet. We merken ook dat de zon gisteren haar werk heeft gedaan, want de armen en oortjes zijn duidelijk voelbaar in de zon.
Uiteindelijk zijn we rond 17.30 bij onze tent voor de komende 3 nachten. Het parkeerterrein staat al knap vol en we vrezen een eind met onze spullen over het zandpaadje te moeten zeulen. Gelukkig is er toch nog een plekje vlak bij ons tentje,mijn parkeergeluk heeft mij niet in de steek gelaten.
Het is een leuk tentje met verwarming. Die heb je toch niet nodig met deze temperaturen hoor ik je denken. Dat klopt, die staat ook uit maar dat zijn de enige tentjes met een wcd (google het maar).
Waarom de titel van deze dag eigenlijk, is dan een logische vervolgvraag?
We zitten in een gebied met beren en daarom moet de auto helemaal leeg zijn qua voedsel, toilettas artikelen, blikjes etc. Dat stoppen we allemaal in de bearlocker, voor onze tent. Alles past er in ieder geval goed in.
Na wat opfrissen en uitpakken gaan we naar de curry village om wat te eten. Village klinkt iets groter dan het is, er zijn een paar “restaurantjes” een clubhuisje met veranda waar nog enigszins internet is. Het eten is niet heel spannend, maar wel erg gewild. Je mag dan ook geen vuur maken, dus zijn er niet veel altenatieven. Wij gaan ook in de rij staan voor een pizza. Met de ervaring uit eerdere jaren besluiten we om samen een medium pizza te nemen en dat blijkt genoeg te zijn. Helaas is de koffie tent al om 2 uur in de middag gesloten, dus wordt het een frisje voor het slapen gaan.
Rond negenen is het al aardig donker en gaan onze luikjes het ook al tegen de zwaartekracht verliezen. Ik heb blijkbaar het griepje van Mirjam overgenomen en dat doet ook een duit in het zakje. Nog even douchen en dan het mandje in. Gelukkig is het goed afgekoeld.
