Dag 4, Duck Creek – Bryce – Mount Carmel

We worden
wakker met een licht miezertje, die op Duck Creek neerdaalt. Gelukkig is het zeer
beperkt, de drie mannen van het reisgezelschap gaan een ontbijt bij elkaar
scharrelen.

Vlakbij is een veredelde kampwinkel die ons aan een “normaal” Amerikaans brood helpt
en vers gezette koffie. Dat brood is hier altijd klef, zonder knapperig
korstje. Gelukkig hebben we een toaster in de blokhut, zodat we de juiste
ingrediënten hebben voor een lekker ontbijtje.

Na het
ontbijt pakken we de auto in, wat gezien de hoeveelheid bagage ook met zo’n grote
bak enig pas en meetwerk vergt. Daarna
op weg naar de prachtige Bryce Canyon, het park met de rode torentjes.

Bij de
ingang van de Bryce kopen we een jaarpas voor alle nationale parken, zodat we
daar niet meer op hoeven te letten. Bij het visitors center bekijken we welke
hike we willen doen. We hebben eerder al een hoop van dit park gezien en willen
meer.

Het wordt de
Queens garden route, gecombineerd met de Navajo trail. Het is weer geweldig om
tussen de hoodoos en blijven ons verbazen over de grote hoeveelheid aan bomen
en planten dat tussen en op de rotsen groeit. Een prachtig stukje natuur. De
queens route heet zo omdat een hoodoo zo is gevormd dat het lijkt alsof het een
standbeeld is van een koningin die over de tuin van rotspuntjes heenkijkt. We
spotten onderweg een hoop squirrels, waarbij er eentje stevig aan het poseren
is voor alle fotografen. Een celebrity is er niets bij.

Hijgend als
een paard komen we boven. Niet alleen het hoogte verschil tijdens de route is
enorm, ook ligt de Bryce zelf al op z’n 2700 meter, dus is de zuurstof in de
lucht beperkt. Bas is een stoere vent en rent het laatste zeer stijle stukje
omhoog en is als eerste boven.

Net buiten
het park kijken we nog even bij de Fairyland loop en nemen afscheid van al het
moois om op weg te gaan naar de Mount Carmel, onze slaapplek vlakbij Zion.

Onze
hotelkamer blijkt aan het zwembad te liggen, dus komen de Rocky Rookworsten uit de
verpakking en wordt er eindelijk eens flink gesparteld.

Voor het
diner is er beperkte keuze uit de restaurantjes. Nog even snel op internet
gekeken en we kiezen het restaurantje uit dat er van buiten niet het meest
aantrekkelijk uitziet(er kan wel wat nieuwe verf op de muur), maar goed eten
heeft en van binnen prima op orde is. Er is ook een lekkere salade bar en is
durf een lokale specialiteit te nemen. Het blijkt stoofvlees te zijn met wat
garnituur en als klap op de vuurpijl een oliebol erbij. Deze blijkt prima te
smaken en de dag is weer goed. De luikjes worden al vroeg zwaar en weer een
leuke dag is voorbij.