We hebben geen eigen wekker nodig om wakker te worden, dat worden we wel van onze bovenburen. Al voor 6 uur begint het gestommel recht boven ons, we zijn wakker. Een eerste blik naar buiten geeft de burger wel moed. Het is helder, al staan de beloofde elken niet aan het raam. Je kan niet alles hebben natuurlijk.
Het is druk in de ontbijt ruimte en het ontbijt is goed. Hier kunnen we de dag goed mee beginnen. We begroeten nog even onze Amerikaan, die vandaag om een niet nader te noemen reden beter te verstaan is. 
Niet veel later zit de auto weer vol en hebben we bij de plaatselijke supermarkt een broodje gescoord voor de lunch. We gaan snel verder naar het sunrise punt van Mount Rainier, een andere vulkaan. Het valt ons meteen op dat het een stuk koeler is op deze berg. We hebben een mooi, helder zicht op de enorme vulkaan en gaan een trail lopen. Het is een heen en weer trail en geen rondje. Bij het einde aangekomen is daar geen super mooi uitzicht of zoiets. Het is gewoon een omkeer punt. Op de terugweg lopen we naar de vulkaan toe en dat is echt super mooi. Elke stap heb je een ander beeld van de berg en het dal beneden, waar ook een azuur blauw water blijkt te liggen. Heel mooi en ik neem dan ook goed de tijd om foto’s te nemen. Wat Niels betreft veel te veel tijd, maarja wat moet dat moet.
Na een drankje in de snackbar rijden we door naar het volgende punt: paradise visitors center. Het is een goed uur rijden, gelukkig kunnen we daarna wel doorrijden naar het volgende hotel. 
Onderweg komen we langs lake Louise, tot zover passen de puzzelstukjes mooi in elkaar?. Bij Paradise vinden we een picknick tafel op een mooie locatie, waar we onze lunch opeten. Daarna gaan we nog een kleine hike doen, naar wat watervallen. Het is niet lang, wel veel hoogte meters en dat op dat kleine eindje. Op een gegeven moment hoor ik een paard hijgen. Ik blijk het zelf te zijn….
De watervallen zijn niet al te groot, wel heel mooi. Zeker in het gehele landschap met die dikke puist van een mt Rainier op de achtergrond.
Na al dit moois rijden we nog over mooie bergweggetjes heen naar ons hotel.
Het avondeten doen we in een lokaal restaurant: Papa bears. Het is vrijdag, dus is er prime rib. 
Lekker zacht gegaard, een echte lekkernij die vaak alleen op vrijdag en zaterdag te krijgen is. We (Bas neemt een veilige burger) nemen de kleine versie van 12 ounce, toch nog een mooie 340 gram vlees op je bordje. Dit is toch wel een van mijn favorieten hier, heerlijk. Het is zelfs zo veel dat niemand meer een dessert wil. Alhoewel, bij het afrekenen moet er toch nog maar een oreo pie op de rekening worden bijgeschreven. Die is to-go. We hebben ook veel aanspraak in het restaurant. Zo blijkt er een tafel naast ons 2 mensen te zitten die nu in Canada wonen, maar oorspronkelijk uit Nederland komen. Hun Nederlands is nog best goed. Het was een gezellige avond.
In het hotel kijken we nog wat tv en wordt toch ook nog het taartje opgegeten. Ik ben blij dat we maar 1 stukje hebben, want het is niet weg te duwen. Een grote bonk vettige creme met wat …tja….geen idee eigenlijk. De jongens kijken er anders tegenaan en in no-time is het taartje weg. Dan gaan we na deze mooie dag toch allemaal op één oor de nieuwe dag inluiden.