Thompson Falls – Glacier NP, 30 juli 2022
De dag beginnen wij met de kwalificatie van Hongarije, nouja wij eigenlijk meer ik. Om 9 uur weten we dat het voor de rode stier geen goede kwali was en ze morgen pas op plek 10 zichtbaar zijn. Dit keer een uitgebreid ontbijt in het restaurant van het motel. Full American met bacon en gelukkig denken we op tijd eraan om dry toast te vragen, anders druipt die ook nog in het vet. Het uitzicht is mooi en het ontbijt smaakt eigenlijk best wel lekker. Toch besluiten we dat dit voorlopig maar weer overslaan en de dag met een simpeler ontbijt beginnen.
Na al dit lekkers gaan we op pad om een paar geocaches op te pakken, die min of meer op onze route liggen. Ze zijn snel gevonden en gelukkig is er bij één een flinke supermarkt waar we nog wat drinken en ijs inslaan. De reis leidt ons weer langs prachtige panorama’s van bergen en meertjes, totdat we ineens rook ruiken en de berg wel erg mistig wordt. Een bosbrand noodzaakt ons ook een andere route te nemen, want de sheriff houdt ons tegen en geeft ons een snelle optie over een dirt-road en een minder snelle over asfalt. Ik heb de keuze snel gemaakt, Mirjam heeft er nog even voor nodig.
De dirt-road is eigenlijk best te doen. Onze nieuwe auto is dan wel geen 4×4, maar de high clearance (hoe hoog die op de pootjes staat) en de V6 kunnen dit prima aan. Het is een route dwars door het bos en over de heuvels heen. Wel goed opletten, want als je te dicht bij de voorganger komt is het zicht erg slecht, door het opstuivende zand. Ook staan er een paar keer een paar koeien op de weg, even oppassen dus. Als we een kleine drie kwartier over deze weg hebben gereden, mogen we de highway 2 weer op en stoppen in Kalispell bij een WalMart om nog wat brood te halen en een koffer waar we op de terugweg onze koelbox in kunnen vervoeren en natuurlijk wat extra kleding. Na wat passen en meten vinden we een mooie en rijden we door naar Glacier, NP.
Hier kopen we dan eindelijk onze jaarpas voor de nationale parken, omdat het huisje bij de North Cascade Loop gesloten was. Aangekomen bij ons hotel sjouwen we de spullen naar onze kamer, waar een keer geen airco in zit. In een National Park zijn de kamers vaak vrij basic, kosten aardig wat en zit het vol, omdat het op een top locatie zit. De kamer zelf is overigens best netjes.
Voor het diner is wat minder keuze, er is eigenlijk maar één restaurant open dat alleen een buffet heeft. We kiezen hier maar voor en worden nog blij verrast met de goede bediening (drankjes, weghalen borden) en het eten smaakt best goed.
Daarna nog een klein stukje naar het meer gelopen, waar we uitbuiken en wat foto’s maken. Ik neem de hard way terug, terwijl Mirjam de voetjes en zichzelf droog wil houden en bovenlangs loopt om stiekem ook nog wat foto’s van hoe ik de hindernisbaan bedwing te maken. Het is nog steeds aardig warm in de kamer, dus een boekje lezen, douchen en tukken maar.