>>PINCHER KREEK -> CALGARY<<
Na een goede nacht slapen zonder airco en met het raampje open worden we fris en fruitig wakker. Er zit geen ontbijt bij dit Motel, dat moeten we dan maar in het dorp scoren. Eerst de auto inpakken en de kamer leeg achterlaten. Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Bas leek het handig om de dr Pepper cherry snel koud te laten worden in de vriezer. In de natuurkunde hebben we geleerd dat vloeistof uitzet bij bevriezen en dat een blikje vaak niet bestand is tegen dergelijke krachten. Experiment geslaagd om dit te bewijzen, de hele koelkast zat van onder tot boven onder de cherry dr. P.. De kleurstof is ook aardig toegevoegd en ik vraag bij de receptionist (met mooie tulband op hoofd) om een schoonmaak middel en emmertje. Hij loopt mee en zegt dat het geen probleem is en dat zij dit wel gaan schoonmaken. Nou dat zal toch een flinke klus worden schatten wij in. We leggen maar wat extra voor de schoonmaakster neer en nemen met het schaamrood op de kaken en rode dr. P. in de koelkast afscheid van dit leuke motelletje.
Voor het eten hebben we een koffieshop uitgezocht in het dorp. Het logo is een plantje uit een kopje koffie, dus is het spannend wat voor koffieshop het is. Eenmaal binnen worden we erg blij, het is een koffieshop die koffie verkoopt en ook nog eens echt en goed brood heeft. Dan is ook nog de bediening heel vriendelijk, een top manier om de dag mee te beginnen. Gelukkig ook voor Niels, zijn darm issues zijn al weer aardig aan het oplossen.
Na deze vrolijkheid rijden we nog even langs de WAL*MART om de lunch in te slaan. Daarna rijden we weer terug naar het zuiden, we gaan naar het Canadese National Park Waterton Lakes, de Canadese kant van Glacier NP. We komen weer vlak bij de grens met de USA, waarvan ik gisteren ben vergeten te vertellen dat wij die overgegaan zijn. Toen wij bij de grens aankwamen lagen de paspoorten natuurlijk nog in de tas in de kofferbak. Gelukkig snel voor het grijpen en we hadden daar genoeg de tijd voor, want er was net een bus de grens overgegaan en al die mensen moesten één voor één een stempeltje krijgen. Dat ging uiteindelijk nog best wel rap en we troffen een aardige douanier die met een vrolijk praatje onze paspoorten stempelden en ons welkom heette in Canada.
Het park was niet al te groot en ook weer heel mooi. Al van verre zien we het prachtige hotel “Prince of Wales” liggen. Het ligt op een heuvel en van binnen is er alles aan gedaan om het mooi te maken. Er komen volgens mij hier dan ook meer mensen kijken op een dag dan er in totaal kunnen slapen. Helemaal mooi is het uitzicht op het enorme meer met de bergen eromheen. De bergen spiegelen prachtig in het meer, een plaatje. Dat willen we van dichtbij bekijken dus lopen / glijden we via een steile route van de berg af naar het water om daar even lekker te zitten en over het water uit te kijken. Een andere natuurkundige wet gaan we erna ervaren, wat naar beneden gaat moet ook naar boven. Een flinke klim, maar ook wel weer erg leuk om te doen. Met het zweet op het voorhoofd en niet nader te noemen andere plaatsen op het lichaam komen we weer boven bij de auto aan en rijden we nog een stuk langs het water om daar te gaan picknicken. Een klein briesje erbij, prachtig uitzicht, kortom: Een paradijs op aarde.
De weg leidt daarna naar Calgary. Al ruim 40 km voordat we bij Calgary zijn, zien wij de skyline al. Langszaam komt deze grote stad dichterbij en worden de gebouwer scherper. Het is al best druk, de stad uit dan. Wij rijden vrij vlot naar het hotel en verbazen ons over de enorme kamers, compleet met keukentje. Nadat we even gerelaxed hebben gaan we een geocache doen in de city. Hij lijkt precies onder het bankje te zitten waar iemand op zit. Nadat we even onder het bankje keken, koos de beste man eieren voor zijn geld en ging elders zitten. Toeval wil dat de cache onder het bankje aan de overkant zat :-).
Inmiddels zijn de maagjes gaan knorren. Na een stukje lopen komen we een leuke brewery/sportcafe tegen. Hij blijkt vrijwel tegen ons hotel aan te zitten, tja… We kunnen er ook nog lekker buiten zitten en de kaart is niet al te uitgebreid. Mooi, geen keuzestress. Snel weten de mannen dat ze voor de bacon explosie met bier gaan en Mirjam neemt de Fish & Chips met een wijntje. De stereotypes zijn weer bevestigd. De kok krijgt de complimenten, we hebben heerlijk gegeten. Van Ron kregen we ook nog een verse foto van de bolletjes (de caafjes), zodat de avond niet meer stuk kon. Het diner topte wij af door met z’n allen nog 1 toetje te nemen, want meer is echt geen optie.
Na het eten gaat Bas naar de hotel kamer. Hij heeft het stokje van Niels overgenomen en wil niet te ver bij de WC vandaan zijn. Mirjam, Niels en ik gaan nog even een cache bij het water doen en we willen ook de bruggetjes daar even bewonderen. Het is een mooi park en de bruggen zijn ook mooi, afgetopt met een fontein tussen de bruggen in. Na 1 geocache moeten we het zoeken staken, want we worden lek geprikt door de muggen. Dan maar weer terug naar het hotel om het bed in te duiken.