11 Augustus: Op visite bij Moby en Wally

Oei dat is vroeg, om half zeven maakt het wekkertje ons al wakker. Geen tijd voor getreuzel want we moeten op tijd weer weg. Note van Mirjam: “Mirjam was meteen vrolijk uit haar bed maar de boys kwamen er niet uit.” (zo die heeft ook haar bijdrage aan het blog weer geleverd). Al met al zaten we op tijd in de auto op weg naar de supermarkt voor wat lekker brood, er was namelijk geen ontbijt bij het hotel. Met verse broodjes in volle vaart naar de boot om bij de walvissen op bezoek te gaan. Het weer zit tegen het regenachtige aan, dus zoeken we een mooi plekje binnen. Als we hebben ontbeten en iedereen aan boord is, kiezen we het ruime sop. We moeten eerst door een dikke rookpluim heen, want de diesel is net gestart. We kachelen rustig de haven uit om daarna de diesel volop door de leidingen te pompen.

We zijn de baai nog niet uit of we zien de eerste walvissen al. Er wordt omgeroepen waar ze zijn, op 11 uur, dan weer 1 uur, dan weer 10 uur, we besluiten maar op één plek aan de reling te blijven staan. Prachtig om een stukje van die enorme beesten te zien. We varen weer verder, nu komen we echt op de oceaan. Niels begint het al wat minder te waarderen, want het water beweegt al aardig. Op het moment dat er een melding komt dat er een walvis voor ons moet zwemmen, blijkt deze niet goed zichtbaar te zijn. Een collega boot heeft echter doorgegeven dat er op een plek verderop walvissen te zien zijn, of we ook komen. De kapitein vindt dat wel een goed idee en zet koers naar het vriendje. De boot ligt nu wat anders op de golven en Niels is daar niet zo blij mee en wordt wat bleekjes. Eenmaal aangekomen bij de plek zien we inderdaad twee walvissen, een moeder en haar kalfje. Nou ja, kalfje…het kindje is een flink apparaat en laat zich goed zien. Een paar vinnen bovenwater, rond moeders cirkelen en natuurlijk regelmatig een mooie waterpluim bij het uitademen. Geweldig om te zien. Als kers op de taart krijgen we ook nog een mooie duik te zien, waarbij de staartvin mooi uit het water komt, prachtig. Als het tijd wordt om weg te gaan maakt de kleine nog even een enorm bommetje, iets dat maar 1 op de 15 keer tripjes gebeurd, we hebben geluk.

Dan moeten we toch echt weer terug. Inmiddels is het gaan regenen en de zee is wat ruwer. Niels is verder achter op de boot gaan zitten en wil zo snel mogelijk terug. Dat duurt nog wel even, het is zeker een uur varen. Gelukkig hebben ze pillen aan boord en valt de terugreis mee qua golfbewegingen. Na een half uurtje komt er al weer wat kleur op de wangen en kan er ook al weer wat gepraat worden. Op de terugweg spotten we nog een paar walvissen, maar daar stoppen we niet meer voor. Tegen een uur of 1, we vertrokken om negen uur, zitten we in de auto op weg naar New London voor onze laatste hotel overnachting. Het begint nu serieus te regenen, we zijn blij dat we in de dikke bolide zitten.

Onderweg willen we graag bij de door ons zo geliefde cracker barrel lunchen. Het blijkt een stuk verderop te zitten dan gehoopt, maar we worden dan ook niet teleur gesteld. De ingrediënten zijn ook weer duidelijk biologisch en vers en het smaakt voortreffelijk. We lopen nog even door het bijbehorende winkeltje en rijden dan nog 40 minuten verder naar het laatste hotel van de reis. In New London is niet veel te doen, zelfs een beetje leuk restaurant is lastig te vinden. Het is dan, door de late lunch, ook wel laat geworden. We eindigen uiteindelijk bij een Wendy’s, hebben we toch nog een keer fastfood als avondeten. Heel eerlijk moet ik bekennen dat het best wel lekker was, mooi dat we deze keten niet in NL hebben. ’s Avonds nog even inchecken voor de vlucht van morgen avond en dan het bedje in. Morgen hoeven we niet al te vroeg op, maar kunnen we ook niet onbeperkt uitslapen. De tassen moeten immers nog voor het vliegtuig ingepakt worden.