We beginnen de dag met een ontbijtje in het hotel. We toasten een lekkere english muffin en beleggen die met onze kaas. Mooier kan de dag niet beginnen. Daarna pakken we de auto in en gaan we op weg naar Zion, een kleine 2 uur rijden. We gaan wel door een tijdzone heen, dus wordt het voor ons ineens een uur later. Dat is ook de grens met Arizona, die we dit keer met 70 mijlen in het uur voorbij schieten. Onderweg stoppen we bij de Mc voor een koffie en het zou best een fastfood restaurant kunnen heten, voor koffie is dat zeker niet het geval. De koffie smaakte weer wel lekker, daar gaat het uiteindelijk om. We pakken nog een cache bij het tankstation die een blok verder zit en zien nu weer hele andere landschappen voorbij trekken. Je merkt dat we in de omgeving van de grand canyon zitten, dat is hier ook duidelijk te zien aan de groene / oranje lagen van de bergen en recht afgesneden bergen.
We rijden langs een Walmart en besluiten daar nog even voor wat broeken te kijken. Het blijkt allemaal voorradig, dus wordt de discussie gestart of we maar een extra tasje kopen. De discussie was snel geslecht, het duurde dan ook niet lang dat we bij de kassa de kleding, lunch en een mooie roltas afrekende. Dit jaar is het wat lastiger met de autorisatie van de bankpas. Soms moet je wel 5 keer proberen, voordat de autorisatie goed is. Ook hierbij geldt: Als het maar lukt. Dat doet het.
We rijden door een dorpje en daar zie ik in mijn ooghoek een bordje stadspark voorbij zoeven. Tenminste wij zoeven, het bordje staat. Het stadspark is klein, maar prima. De picknick tafels staan helaas in de volle zon, maar een maar mooie stenen staan in de schaduw onder een boom. Daar hebben we heerlijk onze salade en broodje kalkoen gegeten. Het is rond de 40 graden, maar het is best wel te doen moet ik eerlijk zeggen.
In het motel bij Zion worden we zeer vriendelijk begroet. Het is een mooie kamer en alles is duidelijk uitgelegd. Overal hangen dan ook bordjes met wat je wel en wat niet mag doen, we hebben duidelijk met bordjes dwazen te maken. Sommige hangen er wel 3 keer. Oordeel zelf.
We pakken de shuttle naar Zion en willen nog even een stukje Narrows wandelen. Dat is een korte hike naar een riviertje, waarin de hike verder gaat. Het ding is in totaal 16 mijl lang, maar met een rondtrip van 9 à 10 mijl kun je ook al genoeg zien. Beide dingen gaan we zeker niet doen. Daar aangekomen staat er een enorme rij voor de shuttle terug. Het is al goed over vijf-en en we willen graag uiterlijk om 7 uur het park uit zijn, zodat we de laatste shuttle naar ons hotel nog kunnen nemen. Dan maar niet het water in. We lopen een klein stukje en draaien dan om, zodat we in de rij kunnen staan voor de shuttle terug. Dat blijkt een goed besluit. Hoewel de wachttijd meevalt, neemt het toch wat tijd in beslag en zijn we 18.15 weer bij de ingang. Even een glimp van het park opgevangen.
We eten spareribs bij de buren van het hotel. Deze keer kunnen we buiten zitten en het wordt zelfs nog wat fris, omdat de afkoeling met waterdamp en ventilatoren werkt goed. Na het eten duiken we nog even het zwembad in. Een prachtig uitzicht op de Zion bergen, mooi aangevuld met Bob Ross achtige bomen.
We drinken nog een koffie met wat lekkers van de lokale bakker op het zitje voor onze motelkamer en dan is de dag al weer voorbij.
