Vandaag beginnen we de dag met een ontbijt in het hotel. We nemen traditioneel ons kaasje mee en daarmee hebben we een goede start van de dag. Daarna is het nog even alle blogs opladen, met name de foto’s, want dat was de afgelopen dagen wat lastig met de beperkte WiFi. Natuurlijk moest ook alles weer goed ingepakt worden, na de chaos van alles dat in de beer-box moest en de gewassen kleding.
Alles paste weer netjes in de koffers en daarmee in de auto, we kunnen vertrekken. We rijden langs een Whole-food, waar we naar Nederlandse begrippen een vermogen betalen voor een brood. We gaan naar het Sequoia National Park en daar kun je niet overal een lunch scoren, dan willen we wel een lekker broodje mee. De route naar het park is mooi. We rijden langs verschillende fruit en noten bomen en in de verte zien we al de eerste bergen opdoemen. Met 65 miles per uur komen ze rap dichterbij en het is een genot om door zo’n mooi beboste bergen heen te rijden. Voor het Kings park (zit aan Sequoia vast) is geen reservering nodig, we zijn dan ook zo langs de ingang van het park en parkeren bij de giant tree. Daar willen we gaan hiken, maar het blijkt maar een beperkte hike te zijn. Is dat erg? Nee hoor, want ook al zijn de beentjes een stuk beter, omhoog en omlaag is nog steeds merkbaar.
We lopen een stukje op een andere trail (zo blijkt als we de GPS erbij pakken) maar dat is meer een ezel/paarden trail. Ik zal de flauwe grappen over Mirjam op zo’n pad natuurlijk niet maken. We zien verderop weer een andere trail en lopen zo dwars door het bos en de enorme sequoia’s naar het andere pad. Hoewel een korte hike wel prachtig om die enorme kolossen te zien staan en het bos te ruiken. Er is ook een sequoia een eeuw geleden omgevallen (al dan niet geholpen) en daar kun je gewoon rechtop doorheen lopen. Bizar hoe breed zo’n ding is. Zeker de moeite waard om hem (of haar) even te knuffelen en moed in te spreken voor de komende honderd jaar.
We rijden door het park door naar het Sequoia NP en onderweg vinden we ook nog een picknick plaats waar we helemaal alleen rustig ons broodje smeren en opeten. Machtig mooi is het uitzicht op de wei en de omgeving. Als laatste hike bezoeken we de Sherman Tree. De boom met het meeste hout in het park. Als je elke dag een bad neemt en dat 27 jaar lang, heb je de inhoud van de boom. Het is niet ver, maar wel wat hoogte meters. Al zijn wij nu getraind en draaien we onze hand er niet voor om. Ook niet als het rond de 30oC is. We sluiten netjes aan in de rij om een foto van ons met de boom te maken. Onderweg komen we ook nog dit kleine drukte makertje tegen. Bekant het kleinste vogeltje, met het meeste lawaai. en gaan weer terug naar de auto.
Dan op weg naar Exeter, waar we in een Best Western slapen. Uiteindelijk komen we er pas tegen 19:00 aan en buiten is het dan, jawel, 42oC. We worden vriendelijk ontvangen en gaan meteen door naar het enige restaurant dat open is, de Mexicaan. Tenzij je voor de fastfood gaat, dan is er meer keus. We vinden allebei een mooi gerecht en gaan na het eten toch nog maar een keer proberen om een cache te vinden.
Deze is mooi verstopt met een prachtige muurschildering erbij. Gelukkig konden we deze wel vinden.
Weer terug in het hotel springen we nog even het best wel warme zwembad in. Het is buiten al lekker donker, maar de temperatuur is nog steeds hoog. We babbelen nog wat met wat andere mensen in het zwembad en gaan dan het mandje in.
