Concrete – Winthorp, 26 juli 2022
Na een wat wisselende nachtrust, het bedje is niet al te groot, worden we wakker met een gevoelige rug. Maar even lekker douchen en inpakken, want we willen weer verder. Ik wilde nog even de dame van het hotel zien, na al die verhalen en onheilspellende berichten op het raampje. Op mijn vraag of we ergens wat konden ontbijten, was het antwoord dat je overal kan ontbijten en het stukje raam dat open was, werd meteen gesloten. Grappig, zeker omdat ze iets later een praatje kwam maken toen wij de kamer verlieten. Een ervaring rijker.
Alles was verder in het dorp dicht. Of het nou lag aan het niet te krijgen personeel of dat het stadje gewoon doodgebloed, weet ik nog niet. Ze hadden in ieder geval nog wel nieuw asfalt neergelegd, dus verwachten ze nog wel wat verkeer. Ik gun dat de verse kroeg eigenaren zeker.
Na een tip vinden we een goede koffietent, die een heerlijk ontbijt voor ons maakte, al moest je daar we flink op wachten. Met liefde gemaakt dus.
Daarna nog even in de supermarkt een paar broodjes scoren en op weg naar ons eerste National Park: De North Cascade Loop. Een prachtige route door bergrijk gebied. Hier valt voor ons meteen het verschil met Canada op, er is veel meer te zien op zo’n route. Je rijdt dwars door dorpjes heen en onderweg krijgen we verschillende prachtige uitzichten te zien. We stoppen bij een waterkrachtcentrale en lopen daar langs enorm krachtige watervallen. Het is vandaag knap heet, tot boven de 100F, meer dan 38 graden. Dan is een brug over de watervallen een hele frisse verademing. Het is heerlijk vertoeven en je kan de kracht van het water goed zien. Daarna over het smalle wiebel bruggetje weer terug om de route verder te vervolgen. Er zijn verschillende uitkijkposten en boven één meer vinden we een picknick bank in de schaduw, zodat we daar lekker onze lunch op kunnen eten. Hier hebben ze overigens een andere branding voor de smeerkaas punten, het heet hier de lachende koe. Wie was er dan eerder, de Laughing Cow, of la Vache Qui Rite? De koe is in ieder geval 2 talig, want dat is dezelfde.
’s Middags lopen we nog een kleine hike naar een prachtig meer, waar zelfs nog sneeuw op de oevers ligt. Daar komen we later nog meer van tegen en als we daar een foto van willen maken, merk je hoe groot een lawine eigenlijk is en hoeveel kou dat nog uitstraalt. Prachtig gewoon. We stoppen ook op het hoogste punt, een goede 1800 meter. We horen daar ineens een hoop gebabbel. Het blijkt een bruidspaar met wat aanhang dat daar foto’s aan het maken is. Grappig om te zien, al zijn ze niet uniek om daar foto’s te maken. De daar boven gelegen geo-cache is neergelegd op de dag van een andere trouwerij. Ik snap het overigens wel, want het uitzicht over de pas die wij zo gaan rijden is awesome.
Daarna is het niet ver meer naar het hotel, als de auto een lampje aanzet met een half bandje. Ik denk aan een storing, want de auto stuurt prima. Een blik op de bandenspanning laat toch duidelijk zien dat er één band heel wat minder spanning heeft. Ik duik snel de weg af bij een lodge en zet de auto in de schaduw om de band te verwisselen. Dat is nog een hele tour. Eerst uitvinden hoe ik de band, die onder de auto hangt, naar beneden kon krijgen. De manual van de auto was daar in ieder geval niet helder in. Als de band loskomt, krijg ik ook hulp van een aardige voorbijganger. Ook hij heeft hier niet veel ervaring mee maar samen komen we er wel. Nou ja, uiteindelijk dan want bij de eerste poging donderde de auto van de krik. Hij stond op een licht hellinkje en was nog niet helemaal uitgereden. Na 45 minuten konden we onze weg vervolgen naar Winthorp, een echt western stadje, waar je jouw paard nog zo voor de winkels kan parkeren.
We eten ribs bij een leuk cider restaurant aan het begin van het dorp. Door de pech waren we ook wat later, maar gelukkig nog net op tijd. Om 8 uur sluiten de restaurants hier gewoon, dat is nieuw voor ons. We kregen in ieder geval ook een mooie proeverij van 6 verschillende ciders. Bij sommige was het jammer dat het glaasje niet zo groot was, bij anderen was je daar blij mee. Terug in het hotel springen we nog even in een verkoelend zwembad om daarna, vol van deze dag, in een diepe slaap te vallen. Dit keer allebei in een eigen queen bed, ook wel eens lekker.
