van Wijck on the road again

Alle blogs van onze reizen

Dag 7, zo 4/8: Met de vlam in de pijp

>> CAMP LOOP (MT HOOD) -> SPOKANE <<

Max is snel weg.

Dit keer worden we om 5 over 6 gewekt door de wekker. Met nog wat kleine ogen wordt de tv gevonden en op het juiste kanaal gezet om Formule 1 te kijken. Gespannen kijken we hoe Max goed start en de hele race is eigenlijk wel goed spannend. Jammer dat Max niet gewonnen heeft, al is de tweede plaats een mooie prestatie. Het ontbijt is zeker uitgebreid te noemen, we nemen het ervan. Na al deze lekkernijen pakken we de auto in voor de langste rit van de reis van ruim 5 uur. De rit begint met een mooi zicht op Mt Hood. Hier stoppen we een poosje om wat foto’s van de berg en van ons voor en bij de berg te maken. Daarna leidt de rit ons langs mooi natuurschoon, spiegelglad water en prachtige uitzichten op bergen met een dikke rivier in het dal. Eigenlijk is dit het plaatje dat iedereen probeert te bouwen die een minitreinbaan maakt, heel mooi dus. Daarna volgt een poosje prairie en gelukkig ook af en toe een dorp/stadje. Het komt er zo’n beetje op neer dat de bolide 5 uur achtereen op de cruisecontrol met 70 miles/uur stond. Weer eens iets anders.

De eindbestemming voor vandaag is Spokane. Het blijkt een grote plaats te zijn met prachtige oude gebouwen, die er heel goed uitzien. We doen een paar caches in de stad, waarvan 1 er wel erg leuk is gemaakt. In een huisje waarin je boeken vindt die je kan delen, blijken deurknoppen te zitten waarvan er 1 de sluiting voor de zolder blijkt te zijn. Deze kan je opentrekken om de log te vinden. Een zeer leuke cache dus.

MT Hood (groot) en Mirjam (klein)

Als we weer een beetje richting hotel lopen, valt Bas een mooie brug op. Mirjam had die al in een boekje gezien en dat er ook watervallen bij zitten. Even een mooi plekje vinden tussen de bomen door en jawel: Daar zijn dan ook de watervallen. Een mooi plaatje die watervallen onder de brug. Helaas geen camera bij me, dus moet ik het met de mobiel doen. Voor nu dan, want we komen nog terug.
Dan beginnen de maagjes aan te geven dat het tijd is om ze te vullen. We komen uit bij de, voor ons, onbekende keten: Red Robin. Het blijkt een leuke tent te zijn met goede burgers. Geen straf om hier lekker te eten. Als toetje kiezen we de stapel met donuts. Dit is dan nog een kleintje en eigenlijk voor 1 persoon. Wij zijn allen blij dat we met zijn allen 1 toetje hebben genomen. Het is heerlijk, maar 1 donut pp is echt wel genoeg.

Na het diner gaan we weer terug naar het hotel, waar de mannen met mobiel de kamer in duiken. Mirjam en ik gaan nog even de stad verder verkennen, nu met de camera in de hand. De stad is echt verrassend mooi en heeft vele mooie gebouwen en natuurlijk de eerder beschreven watervallen. We hebben het gebrek aan foto’s de afgelopen dagen in 1 keer goed kunnen maken 🙂

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *