Dag 1, ma 29/7. Van A naar B

>>HOME -> FEDERAL WAY <<

Het is kwart over acht als Daan bij ons aanbelt. Tijd om te vertrekken. Nog even de laatste dingen nalopen en we’re good to go.

Op schiphol is het aardig druk, toch blijken we in een aardig vaartje overal doorheen te wandelen. De snelle tas controle, waarbij alles in de tas mocht blijven, deed een mooie duit in het snelheidszakje. Genoeg tijd dus voor een natje en een droogje, voordat we naar London gaan.
In de lucht krijgen we een mooi beeld van Nederland met hier en daar een verdwaald wolkje. Mooi om Leiden, Scheveningen en de kustlijn van boven te kunnen bewonderen.

Eenmaal aan de overkant van het plasje is het zicht ook mooi, in een kwartiertje heel London gedaan. Waar vind je dat nog. Op heathrow nog een keer door pas en tas controle heen. Ze zijn wel streng op de 100ml in een flesje, want de lenzenvloeistof mocht met 120ml echt niet mee, terwijl in Adam het allemaal wel ok was. Nouja, die halen we wel vers in de States.

Na een hapje en een drankje is het tijd om naar Seattle te gaan. We gaan met een Boeing 747, die een klein uur vertraging heeft omdat de banden gewisseld moesten worden. De vlucht verloopt soepeltjes en het eten is zelfs lekker te noemen. Een ervaring rijker. Niels kan zijn geluk tijdens de vlucht niet op als hij een selfie met een slapende Bas weet te maken, je moet wat. Gelukkig hebben we ook nog een windje mee, zodat de uiteindelijke vertraging bij aankomst maar een half uurtje is. Ook de border security weten we snel achter ons te laten en voordat we het weten staan we bij onze dikke bolide. Een Chevy Tahoe deze keer. Er blijkt echter geen materiaal voor de banden te wisselen in te zitten dus maar even navragen. Vanuit aansprakelijkheids oogpunt worden deze niet meer mee verhuurd. Een beetje vreemd, maar de manager verzekert mij dat zij de rekening betalen als er iets aan de hand zou zijn. Bij de exit-booth zie ik dat de olie nog maar 15% kan rijden. Da’s niet genoeg voor de trip die wij willen maken. Ik moet maar even terug rijden en dan krijg ik direct een andere auto. De Tahoe-tjes blijken schaars, maar toch weten ze er nog één te vinden. Vers uit de wasstraat wordt een rode bolide voor gereden met net 15K in miles op de teller. Ik ben blij :-).

Het ritje naar het hotel is weer even wennen met zo’n grote bak, maar gaat wel lekker. In het hotel (Best Western Federal Way) blijken 4 kamers gereserveerd te zijn. Dat is iets teveel en dat vonden ze bij de balie ook, dus die werd teruggebracht naar een 2 slaapkamer suite. Uiteindelijk nog een veel goedkopere optie dan de 2 kamers die ik wel had geboekt. Super geregeld dus. De rest van het hotel was ook prima, een goed begin van de vakantie.

Nu de koffers op de kamer staan gaan we nog iets eten, voordat we gaan slapen. De keuze is gevallen op het restaurant Black Angus Steakhouse. Mirjam en de mannen nemen een dikke burger, waar het stokje nog maar net alle ingrediënten bij elkaar kon houden. Ik nam een met teriyaki geglazuurde kipfilet, die eigenlijk meer een kipfilet met flink wat saus erop had kunnen heten. Het smaakte in ieder geval prima en na wat water te hebben gehaald ploffen we doodmoe op ons nestje neer voor een wat rommelig nachtje. We zijn nl. allemaal regelmatig wakker, omdat we nog wel moeten wennen aan de andere tijdzone. Daarbij kon ik het niet laten om regelmatig op het mobieltje te kijken, want vandaag hoor ik en mijn collega’s of er een plekje voor ons is in de nieuwe organisatie van onze bank of dat we geacht worden iets anders te gaan kiezen.