Het is al flink druk als we ‘s morgens aan het ontbijt gaan. We kunnen bij een heer aanschuiven die toch alleen zit. Het blijkt een buschauffeur van de honkbal club te zijn, die we gisteravond laat nog zagen aankomen. Hij komt oorspronkelijk uit Engeland en is een gezellige prater. Het ontbijt is zo voorbij ?.
We gaan snel op pad om Mt st Helens te bekijken. Bij het visitors center wordt helaas gemeld dat de berg vandaag niet goed te zien is. 
Er zijn veel bosbranden in Canada en oost Washington en de rook zorgt voor een mistige omgeving. Ook is er een negatief advies om te gaan hiken, een soort smog alarm. Het kan ons niet al te veel afremmen en we besluiten de lange tocht naar de uitkijkpost van de berg te maken. Het weer een prachtige omgeving waar we doorheen rijden van bergen, rivieren en vooral heel veel naaldbomen. We stoppen bij cold water lake en die ligt er mooi als een spiegeltje bij. Een mooi plekje om wat foto’s te maken. De smog geeft ook wel weer een mooie extra dimensie aan het geheel.
Als we na een uurtje bij het uitkijkpunt Johnstone Ridge aankomen is de temperatuur al boven de 100oF. We kijken even naar het moois, dat toch vooral achter een mistje te zien is. We zullen het ermee moeten doen. Toch is het wel indrukwekkend.
In het visitors center leren we meer over deze vulkaan, die in 1980 nog is uitgebarsten en 57 slachtoffers heeft gemaakt. Er is ook een mooie film over deze uitbarsting en als deze afgelopen is gaat het rode gordijn omhoog. We hebben dan een mooi zicht op de in de smog-mist gehulde berg. Op de terugweg stoppen we bij picknick tafels in het park om onze lunch op te eten. Zo lekker in de schaduw met een licht briesje is het best goed uit te houden. Daarna rijden we nog een ruim uur, voordat we bij ons hotel aankomen. Toch wel een verrassing, want het blijft tot kort voor het hotel spannend of deze inderdaad op de locatie zit, die de navigatie aangeeft. Het blijkt te kloppen en we worden door een vriendelijke dame ingechecked.
We dineren vandaag vroeg in de plaatselijke saloon. Een leuke bar, waar de jongens tot 10 uur welkom zijn, daarna mogen ze de alcoholdampen niet meer opsnuiven. Het eten is lekker en meer dan genoeg. We nemen dan ook geen toetje en gaan weer terug naar het hotel, waar nog een wijntje op ons wacht.
Deze hoort bij het hotel en we staan lekker buiten met andere hotel gasten een wijntje te drinken, op deze aangenaam verwarmde avond. We treffen een Amerikaan die al aan het begin niet al te duidelijk sprak en naar mate er meer wijn in ging, de spraak evenredig in duidelijkheid afnam. Geen probleem, want de verhalen waren mooi.