Gelukkig konden we vannacht zonder airco slapen en worden we al voor het wekkertje wakker. Voor het ontbijt moeten we een voucher halen, wat toch wel het e.e.a. voor het ontbijt beloofd. Niels had er eerder die ochtend al één voucher gehaald, omdat hij nog een uurtje op de loopband ging en dan is iets in je maag toch wel prettig. Gelukkig krijgen we automatisch vier nieuwe bonnetjes.
De hoge verwachting voor het ontbijt stellen we snel bij als we in het ontbijtzaaltje binnen komen. Het is niet al te uitgebreid, al weten we natuurlijk allemaal toch wel iets lekkers te vinden.
Eenmaal in de auto koersen we naar het zuiden, de omgekeerde richting van waar het hotel ligt.
Op naar de Woodburn outlets en nog even een geo-cache vinden. De volle tassen van gisteren waren leuk, maar er moest toch wat aangepast worden. Dat betekent een paar dingen terug en meer nieuwe dingen kopen om het ontstane gat aan te vullen. Er is genoeg te koop en de jongen hebben nog contact met Ilse en Anne, want die zijn ook geïnteresseerd in een GAP trui. Dan is de maat en kleur natuurlijk erg moeilijk. Gelukkig is er gratis WiFi in de store, en al is het in NL inmiddels al vroeg in de nacht de wensen worden doorgegeven. We willen ook nog wat spijkerbroeken bij de walmart kopen, al is die wat lastiger te vinden. De navigatie van de auto geeft aan dat er één op de route zit, maar eenmaal daar aangekomen blijkt dat deze zijn beste tijd heeft gehad. Hij is dicht en de zaak is leeg.
Het loopt inmiddels al ver in de middag, tijd voor de lunch. 
Mirjam zag een Cracker Barrel en na enig speurwerk staan we dan ook voor het restaurant. We nemen allemaal een lekker hapje en genieten van de lekkere smaken. Na nog even door het winkeltje met halloween spullen te hebben gelopen gaan we verder op weg naar het volgende hotel. De weg loopt dwars door Portland en we maken Niels daar wakker om naar de mooie bruggen te kijken. Vooral de “wie is de mol” brug wordt extra goed bekeken en gefotografeerd. Gelukkig is er file.
Onderweg scoren we nog wat spijkerbroeken, al is Bas minder blij. Zijn geliefde Levi’s worden daar niet meer verkocht. Het leven is zwaar.
Het hotel ziet er bekend uit, al zal dat van een ander hotel van dezelfde branch zijn, waar we op een eerdere reis in hebben geslapen. De kamer is in ieder geval mooi en groot. De jongens hebben een eigen kamer met zowaar een King en een Queen bed. Niels is als eerste op de kamer en kiest snel het grootste bed uit. Dan snel op pad om iets te gaan eten, het is al half negen geweest. Vlak om de hoek van het hotel rijden we tegen een live show van de brandweer aan. Een oude bioscoop blijkt wat brand te hebben. Gezien de zoete lucht verdenken wij de popcorn shop. We nemen in ieder geval de tijd om de mooie brandweer auto’s even goed te bekijken en te fotograferen.
We kiezen voor Sharis voor het diner. Als we binnen komen lopen we tegen een enorme vitrine met taartjes aan. We vragen ons af of we hier ook gewoon kunnen eten en een wat oudere dame die aan het tafeltje vlak bij ons zit zegt dat dit zeker kan en dat ze vandaag ook een gratis taartje als toetje hebben. Het duurt nog even voordat we naar onze tafel worden gebracht en zo zal alles zijn tijd in beslag gaan nemen. Het is druk en er is weinig personeel. De serveerster doet echter haar best en rent al een bezetene in van tafel naar tafel. Het eten is prima, alleen mijn steak is te ver gegaard. Zonder problemen wordt er door de chef een nieuwe gemaakt en die smaakt heerlijk. Inmiddels is het al na 10 uur en nemen we de taartjes mee voor een ander moment.
Terug op de hotel kamer eten de mannetjes het taartje nog op, om daarna met een vol buikje naar dromenland te gaan.