We worden net voor de wekker van 9 uur wakker. Het onbijt in dit hotel bestaat uit een bruine zak met een reep, stukje fruit en flesje water. We hebben niet veel zin in een dik Amerikaans ontbijt, dus halen we nog warme broodjes bij de Walmart. Het ontbijt eten we onderweg, want we maken een tussenstop in Lava Hot Springs. Daar heb je een mooi zwembad, waar we onze zinnen op hebben gezet.
Het is al aardig druk bij het zwembad, toch vinden we een mooi plekje voor de bolide, vlak bij de ingang. 
Nadat we hebben getekend zelf verantwoordelijk te zijn voor schade aan ons zelf, krijgen we een geel bandje en mogen we het zwembad in. Dat klinkt wel wat overdreven, maar ze hebben hier ook duiktorens van 5, 7 en 10 meter hoog. Dan kun je best in de kreukels raken. Mirjam vindt het wel best en gaat lekker poedelen, terwijl wij van de 5 meter afspringen. Het is best wel hoog en je voelt nog even aan je voeten dat je daarmee het water als eerste hebt geraakt. We poedelen nog wat en de jongens gaan een glijbaantje doen. Dan halen we de koelbox om lekker op het gras te gaan lunchen. Met een koel briesje erbij is dat geen straf.
Daarna springen we van de 7 meter af en dat is leuk en ook genoeg, de 10 meter laten we lekker voor wat het is. We hebben ook een vers balletje gescored en al snel gooien we lekker over met nog een andere vader en zijn zoon. Natuurlijk komt het balletje ook wel eens tegen iemand aan, waarbij één man wel erg boos werd toen de bal niet eens tegen hem aan kwam. We hebben hem maar genegeerd.
De klok slaat al bijna 6 uur als we het bad verlaten op weg naar Pocatello. Als we buiten staan merken we dat iedereen uit het bad is en erom heen staat. Er wordt iemand op een brancard uit het water gevist, waarna er een applaus volgt als de beste man op het droge wordt gehesen. Rare lui, die Yankees.
Het hotel is al snel gevonden en we besluiten bij Perkins te gaan eten. Het zal de laatste keer zijn, want het eten wordt vooral door chef Mike opgewarmd. 
Inmiddels wijzer over de omvang van de deserts, nemen we weer met z’n 4-en één toetje en dat is meer dan genoeg.
Terug in het hotel willen we beneden een spelletje Yahtzee spelen. Het blijkt de bar van het hotel te zijn en om daar alleen al te mogen zitten moet je toch echt 21 zijn. We wijken uit naar de lobby, waar we toeschouwer zijn van een hele berg kinderen die nat uit het zwembad naar de cookies vitrine lopen en zo een nat spoor op de vloer achter laten. Ik heb medelijden met de receptioniste, die met handdoeken achter hen aan loopt om de vloer weer droog te maken. Alles voor een goede gastbeleving zeggen we dan maar. Dan is het nog even spelen / lezen voordat we gaan knorren.