Dag 11, Provo – Ogden. “Het Kapitaal van Utah”

We slapen vandaag uit tot zeker 8:15 voordat we gaan ontbijten, dit keer in het hotel. Het ontbijt is wel ok en we maken ons eerste stuk kaas helemaal op. Vandaag geen druk programma, dus nog maar lekker even plonsen in het zwembad van het hotel. Het blijft een lekker zwembad en we gaan pas tegen 12 uur op weg naar Salt Lake City. Zonder net gekocht balletje overigens, al zullen we dat pas bij onze volgende bestemming merken.

In Salt Lake City gaan we naar het Capitol van Utah. Het gebouw kun je al van veraf zien, het staat mooi op de heuvel, ver boven de stad uit. Ook van dichtbij is het weer echt een mooi pronkstukje, zoals je van de overheid in de States mag verwachten. Eenmaal binnen is er een hoop marmer te zien, afgewisseld met een aantal schilderingen over het leven in Utah en veel attributen die ook iets over Utah vertellen. Zo zit er veel koper en zilver in de grond, maar ook mooi gesteente. En natuurlijk zijn er veel films opgenomen met de mooie natuur van Utah op de achtergrond.

Als we SLC uitrijden, rijden we langs een enorme lange rij met winkeltjes en natuurlijk diverse fastfood zaken. Bas vind het tijd voor een keer Taco Bell. Die vinden we niet zo snel, wel een andere mexicaanse fasfood gigant Del Taco. Hoe creatief kun je zijn met de naam. We nemen een wrap en churros en dat is voor één keer in een vakantie (en de komende jaren) wel weer genoeg wat mij betreft.

Met een vol buikje gaan we nog even langs de Best Buy om naar wat elektronica te kijken. Daarna snel verder naar Ogden, niet ver bij SLC vandaan. Het is al aardig druk op de snelweg en we maken goed gebruik van de carpool strook. In Ogden komen we bij een Best Western hotel aan en moeten even wachten op een horde Chinezen (het kunnen ook Japanners zijn) die moeten inchecken. Dan blijkt dat we in het verkeerde hotel zitten. We moeten naar de andere niet ver ervandaan ook in Ogden. Dat niet ver een relatief begrip is, blijkt als we zelfs weer even de snelweg op moeten. Toch zijn we na een kwartiertje bij het hotel waar we moeten zijn.

De dame achter de balie wil nog wel even kwijt dat het restaurant tegenover een award heeft gewonnen, dus zeker met een bezoek vereerd moet worden.

We relaxen nog wat en gaan dan het restaurant bezoeken. We worden vriendelijk bediend door een ober, die als purser niet zou misstaan als ik mijn vooroordeel over zijn loopje en manier van praten respecteer. Het is een aardige knul. Het eten is overigens aardig, maar zeker geen award waard. Wel mooi is het toetje, een skillet cookie. We verwachten al iets flinks, dus vragen we 1 toetje met z’n vieren. Het blijkt daarmee de juiste hoeveelheid te zijn van het overigens heerlijke toetje.

Terug op de hotelkamer spelen we nog een potje Yahtzee, waarna de elektronische apparaten de rest van de tijd tot het slapen volmaken.