Dit keer rustig wakker worden. Het restaurant van het hotel wordt verbouwd, dus geen echt ontbijt. Wel is een zakje met appel, muffin en sappie voor iedereen. Op zich wel aardig, toch komen we er de ochtend niet geheel mee door. Omdat Bas liever een andere spijkerbroek wil, gaan we op zoek naar een winkel om deze om te ruilen. De navigatie brengt ons netjes naar het winkelgebied, waar we een mooie fresh supermarkt tegen komen. Bij binnenkomst lopen we langs de meest mooie broden en het water loopt al de mond in. Al snel zijn er een paar zakjes met diverse broodjes gevuld. De rest van de winkel moet ook goed bekeken worden en we hebben nieuwe vleeswaren nodig. Dat blijkt nog lastig, zeker de salami blijkt niet Remy te liggen, maar met vele vriendjes. Welke moet je dan hebben? Uiteindelijk is de keuze gemaakt en kunnen we verder door de winkel struinen. Er is veel lekkers en vooral de maiskolf is zeer in trek. Met velen tegelijk staan de locals de mais te ontdoen van de groene buitenkant en nemen ze de mooiste exemplaren mee naar huis. Wij laten ze maar liggen, de eerste BBQ mogelijkheid is pas over een aantal dagen. Dat is nog te ver weg.
Het terugbrengen van de spullen levert ook nog eens echte Canadese Dollars op. Grappig plastic achtig spul met mooie kleuren. We zijn al even op weg naar de volgende bestemming als we ons niet meer kunnen beheersen om de zakken met brood open te scheuren. Het is even zoeken, toch vinden we een mooie kampeertafel in de haven met een BBQ ernaast. Had ik dat maar eerder geweten. De jongens staan overigens meer naast de tafel dan dat ze eraan zitten, want een wesp heeft het voorzien op een deel van roastbeef van Niels. Uiteindelijk heeft de wesp er een stukje afgescheurd en hebben we hem niet meer gezien.
Het hotel heet het Country Squire Resort in Gananoque. Een wat ouder en aardig onderhouden hotel met een heus buiten zwembad en squash banen. De jongens zijn niet meer te houden en direct bij het inchecken vragen we de rackets voor het squashen. Dan is het al snel aan de late kant om te gaan eten. Het restaurant dat bij het hotel zit, ziet er leuk uit maar hebben het ernstig druk. Zo druk dat we alleen nog maar een avondsnack kunnen bestellen en daar nog flink op moeten wachten ook. Dat wordt ons te veel en we passen dan ook voor deze eer. 
We zoeken ons heil wel ergens in het stadje. Daar blijkt het ook niet zo eenvoudig te zijn. Van wachttijden tot een uur, tot aan de mededeling dat ze geen nieuwe gasten meer binnenlaten doet ons de straat verder afzakken. Uiteindelijk vinden we een heerlijke pizzaria, die voor ons wel een lekker maaltje wil maken. We worden door een leuke dame bediend en eten een heerlijke pizza. Met een vol buikje ploffen we weer neer op onze hotel bedje en kijken nog even naar wat funiest home video’s die dit keer vooral pijnlijk zijn. We leven bij sommigen zeker mee zal ik maar zeggen.