Ik ben gelukkig op tijd wakker om de zonsopgang boven Manhattan mee te maken. Ik ben niet alleen, want ook de camera staat klaar om een timelaps ervan te maken. Per 5 seconden maakt hij een foto, die dan per halve seconden zichtbaar is en zo een film maakt. Het resultaat is al best aardig, al zou ik er graag nog een maken. Dat komt dan morgen wel weer.
Er zijn al aardig wat foto’s gemaakt als de rest van de familie ontwaakt en ook van het fabuleuze uitzicht kan genieten. 
Om het feest af te maken halen we aan de overkant bij de bakker een aantal broodjes en hebben een ontbijt op een van de mooiste plekjes op aarde, tenminste voor zover door de mens gemaakt.
Tijdens het ontbijt heeft iedereen kunnen roepen wat we de komende dagen niet mogen overslaan bij het bezichtigen van de big apple.
We komen buiten en daar komt een mannetje aan met onze verloren zoon, de koffer is weer terug. Wij blij en de koffer duidelijk ook, nadat hij een heus home alone momentje heeft gehad. Wachtend op de bus ziet Niels een overbeladen auto, waar datzelfde mannetje als hierboven in blijkt te zitten. Bij het optrekken springt de achterklep open en vallen er een paar koffers zo op straat. Blijkbaar paste het niet meer, nu onze koffer eruit was :-).
Eenmaal in de bus merken wij dat de Yankees het liefste omgekeerd de zomer beleven. Met het ijs op de snor stappen we na een ruim half uurtje uit in de aangenaam warme stad. Op straat straal ik blijkbaar uit dat ik een wandelende creditcard ben. Voor allerlei dingen wordt ik aangesproken met een aanbod, speciaal voor nu en voor ons om toch zo goed mogelijk de 
stad te kunnen zien. Wij besluiten om de stad maar eerst lopend tot ons te nemen en slaan alle mooie deals resoluut af. We gaan eerst het Empire State Building bekijken. Het kan daar nog wel eens druk zijn, zodat we ervoor kunnen kiezen om later terug te keren. De rij is goed te doen en al snel wordt de creditcard belast, voor een bedrag dat in verhouding staat met de hoogte van het gebouw. We beginnen met een aantal zuilen waarin het grote energiebesparingsproject wordt uitgelegd. Er is ook een audiotour bij, zodat we nu precies weten hoe je zo’n gebouw energievriendelijk kan maken. Best interessant. Mooier wordt het op de 80e verdieping. De gehele bouw met alles wat je daarover zou willen weten wordt met foto’s en verhalen verteld. Toch wel machtig dat zo’n enorm apparaat in 11 maanden gebouwd is. De laatste lift omhoog naar de 86e verdieping: Het panoramadek. Omdat er veel hekken staan waar je zelfs met enige moeite niet overheen kan vallen, is het voor Mirjam ook wel goed te doen op deze hoogte. Van alle kanten is NY goed te bezichtigen en het foto toestel maakt overuren.
Weer terug op aarde valt het op dat de maagjes knorren, gelukkig is daar wel iets voor te vinden in de city that never sleeps. We landen bij Potbely, vergelijkbaar bij subway. 
Heerlijke broodjes en ook hier heel, heel koud. Al snel verlangen we naar de aangenaam verwarmde straten van NY. Met enige pijn in de nek (de gebouwen zijn bovenin het moois) zien we weer heel veel mooie dingen. Ook de bibliotheek is een prachtig bouwwerk met kunstig bewerkte houten plafonds. Op times square is het een drukte van belang, mede door de locale kampioenschappen verspringen voor honden. Langs de musicals komen we terug bij het busstation waar opvalt dat iedereen netjes in de rij gaat staan. Als snel rijden we in no-time terug naar ons tijdelijke stulpje. De jongens gaan naar het plaatselijke zwembad en komen er daar achter dat het na 5pm alleen toegankelijk is voor 18 jaar en ouder. Dikke pech dus.
Voordat we gaan eten op jacht naar drinken. Dit hebben we gisteren ook al gedaan, dus heel lastig was het niet. Het winkelechtpaar meteen maar wat kaasblokjes gegeven, 
dat hadden ze niet verwacht en konden ze goed waarderen. Tijd om te gaan eten. We lopen naar Hoboken en keuren het eerste restaurant goed, Malibu diner. Echt Amerikaanse opstelling met treinbanken en veel burgers op het menu. Het is er aardig druk en we eten er dan ook lekker. Aan het einde van het diner krijgt Bas zijn 2e bloedneus van deze vakantie. We snellen naar de WC en bezorgd wordt er allerlei hulp aangeboden. Niet nodig, we redden het wel.
Op de veranda zien we hoe de zon zich voor vandaag gewonnen geeft en de stad de lichtproductie overneemt. De timelaps geeft de gebeurtenissen goed weer.
Mooie opnamen, Philip!