De dag begint voor mij al vroeg, ben iets na 5 uur klaar wakker. Zal vast wel ook te maken hebben met het extra uurtje tijdsverschil. Kan hierdoor wel het zonnetje begroeten die met rode koontjes wakker wordt.
Het ontbijt is weer prima, voor de mannen een pannenkoek al dan niet met een ei en voor ons een gebakken eitje. Probeer een onbekend bijgerecht dat gewoon griesmeel blijkt te zijn. Het auto inpak ritueel wordt weer gestart en we gaan weer op pad. Wij rijden lange tijd, zonder grote veranderingen in het landschap: prairie, prairie, afgewisseld met een stukje prairie. Om het eerlijk te zeggen is het nog mooi ook :-).
Na een klein uurtje komen we in Page aan, waar de Walmart bezocht moet worden. Aanschouw het brainwash ochtend ritueel van het personeel midden in de winkel, afgesloten met een Yel over hoe goed Walmart wel niet is en…. al het personeel doet mee. Wellicht wel iets om op mijn werk uit te proberen harhar.
De jongens vinden hun flapjes (gulp) onderbroeken en er wordt flink ingeslagen. Bas wordt helemaal gelukkig bij het rek met Angry Bird T-shirts voor nog geen USD 7,= per stuk. Het rek is nu leeg, dat begrijp je.
We gaan snel verder, want we hebben een reservering staan voor de Antelope Canyon, die zo heet omdat er vroeger in dat gebied veel antilopen liepen. Die zijn nu dood en hun nazaten zijn elders in Arizona en Utah neergestreken.
We zijn ruim om tijd en scoren de eerste shake van de vakantie en zelfs nu pas de eerste Starbucks, jummie.
 |
| Niet voederen svp. |
Als opgepropt vee stappen we in een pickup en racen met een noodgang over de snelweg naar een dirtroad, die, voor ons gevoel, met ongeveer dezelfde snelheid wordt afgereden. Alles wordt goed door elkaar geschud. Het blijkt het allemaal meer dan waard te zijn.
Het is druk in de canyon, want iedereen wil foto’s maken. Onze gids zorgt ervoor dat op de juiste plekken de mensen weg zijn zodat we een mooie foto kunnen maken. Door hier en daar wat zand omhoog te gooien worden de lichtstralen extra goed zichtbaar, ook een taak van de gids. Om ons op het juiste pad te houden is voor hem niet zo’n uitdaging, je kan alleen voor of achteruit: dat is tenminste duidelijk.
Wat we binnen allemaal zien is echt onbeschrijfelijk. Een prachtig stukje natuur en een must do before you die.
Na weer terug gereden en geschud te zijn kopen we bij Safeway onze lunch. Krijgen daar zelfs een lekker donker brood te pakken. Willen deze op een leuke plek onderweg opeten, maar die komt niet voorbij. Het wordt dus een lunch in de auto. In Kayenta aangekomen duiken de mannen snel het zwembad in, want zo’n gelegenheid moet je natuurlijk niet voorbij laten gaan. De klok moet weer een uur vooruit, want in Navajo gebied, waar we nu zitten, kennen ze weer wel een zomertijd. Wellicht gaan we het nog een keer snappen.
Op advies van de receptionist gaan we bij de blauwe theepot eten.
Gezien de omvang van de beste man moet hij wel weten waar je lekker kan eten. De hut blijkt gerund te worden door indianen en je kan er alleen cash betalen. Er zitten veel locals, dus zijn we op de juiste plek beland. De specialiteit is een hamburger op fried bread, wat lijkt op een knapperig turks brood.
Dan zit de dag er weer op, morgen naar Monument Valley.
Na weer terug gereden en geschud te zijn kopen we bij Safeway onze lunch. Krijgen daar zelfs een lekker donker brood te pakken. Willen deze op een leuke plek onderweg opeten, maar die komt niet voorbij. Het wordt dus een lunch in de auto. In Kayenta aangekomen duiken de mannen snel het zwembad in, want zo’n gelegenheid moet je natuurlijk niet voorbij laten gaan. De klok moet weer een uur vooruit, want in Navajo gebied, waar we nu zitten, kennen ze weer wel een zomertijd. Wellicht gaan we het nog een keer snappen.
